The church of San Lorenzo is the oldest church in the area. It was built in the 12th century under the influence of the Camaldolese monks of Santa Maria di Bonarcado. The lower flap of the elevation in squared ashlars of basalt, sandstone and green trachyte dates to the style of the period. Of great artistic interest is the wooden altar in the chancel, probably of Baroque art. Human frequentation of the site certainly predates the church building. The first evidence is represented by the nuraghe San Lorenzo. To the Roman period, identified in this area, would date the toponym Ad Vadum Latum, early settlement of Bauladu. Sa crèsia de Santu Larentzu est sa prus antiga de sa bidda. Su cristianèsimu si difundet in Bauladu de custu logu de orìgine, e non si esclùdet chi sas testimonias de su cultu potzant arribare fintzas a s’època paleocristiana. S’istrutura, de istile romànicu-pisanu, est istada costruida in su de XII sèculos a suta de s’influèntzia de sos paras Camaldolesos de Santa Maria de Bonàrcadu. Su chirru de bassu de su muru de s’intrada, in pedra molina, arenàrgiu e in pedra frommigarza birde, est de sa moda de s’època. De importu artìsticu est s’altare de linna de su presbitèriu, cun probabilidade de arte baroca. Su logu in ue si atzapat su monumentu est istadu bìvidu a in antis de su fràigu de sa crèsia. Sa prima testimonia est rapresentada dae su nuraghe de Santu Larentzu. Dae su perìodu romanu, imbetzes, diat dèpere derivare su topònimu Ad Vadum Latum, primitivu istantziamentu de Bauladu.
