Immersa nella cornice di un oliveto centenario si trova l’area archeologica di Santa Barbara, sito di inestimabile valore che mostra molteplici testimonianze della millenaria storia della Sardegna. La prima attestazione della presenza dell’uomo nel territorio di Bauladu appartiene alla Domus de Janas scolpita nel sito di Santa Barbara: un monumento funerario risalente alla Cultura di Ozieri che si diffonde nel periodo neolitico. Sulla sommità della collina basaltica, che domina verso ovest il Campidano di Oristano, si trova il nuraghe complesso di Santa Barbara, di cui sono attualmente visibili la torre centrale e i resti di altre due torri. Nell’area sottostante la struttura polilobata, è possibile ammirare il villaggio della prima Età del Ferro in cui è attestata una delle più importanti attività metallurgiche della Sardegna centrale. L’area vanta un’occupazione ininterrotta fino al Basso Medioevo.
In dd’unu olivàriu chentenàriu si agatat s’àrea archeològica de Santa Barbara, logu de valore ambientale e culturale, chi ammustrat sas testimonias de s’istòria de sa Sardigna.
Sos primos sinnos de sa presèntzia de s’òmine in su territòriu sunt sas Domos de Janas: unu monumentu pro is mortus de su perìodu de sa Cultura de Othieri (dae su 4000 a.C. a su 2900 a.C.).
In su cùcuru de su sartu s’agatat su nuraghe de Santa Barbara, cun sa turre de mesu e àteras duas turres derutas. A suta de s’istrutura si podet bìdere su bidditzolu de s’Edade de su Ferru, in cale est atestada una de sas fainas metallùrgicas prus importantes de sa Sardigna. S’ocupatzione de s’àrea est sighida fintzas a s’Època de Mesu.