L’impianto attuale della chiesa, con il suo alto campanile gugliato, risalente al 1623/1633, è riconducibile, secondo alcune teorie, ad un intervento di riedificazione, su un primissimo impianto del XII secolo.
Nel corso dei secoli furono numerosi i restauri e i rimaneggiamenti che interessarono la chiesa, fino alle ultime ristrutturazioni effettuate, nella seconda metà del XX secolo, in cui venne notevolmente modificato, sia l’interno della chiesa sia lo slargo antistante.
L’edificio, a navata unica, è corredato da arcate e cappelle laterali.
La facciata presenta diversi elementi architettonici di stile Tardo rinascimentale e un disegno semplice ma originale, al cui centro spicca il portale sormontato da finestra.
L’interno presenta un’aula mono navata suddivisa in quattro campate, tre delle quali con volta a botte e una a crociera. Completa la navata un’abside a pianta rettangolare con volta a botte lunettata. Sul lato destro si aprono quattro cappelle e sul sinistro tre.
SA CHEJA PARROCHIALE DE SANTU JORZI
Sa cheja, comente la bidimus como, umpare cun sa turre alta, a punta, est istada fata tra su 1623 e su 1633 e tzertos istudiosos narant chi l’epant fata subra de unu fràigu antigu de su de 12 sèculos.
In su passare de sos sèculos sa cheja est istada leada in manu e acontzada paritzas bortas, fintzas a sos ultimos arràngios, fatos in sa segundha medade de su de 20 sèculos, sa cheja est istada cambiada meda, siat a parte de intro, in muros, altare mazore e capellas, che a parte de fora, e sa piata est istada fata a nou.
In s’edifitziu, fatu a sala longa, chi serrat a mesa luna, inue est s’altare mazore, b’at arcos e capellas a totas duas alas.
Sa fatzada at divèscios particulares de s’architetura de istile “Tardo rinascimentale” e unu disegnu sémplitze ma originale, in mesu a sa fatzada ispicat su poltale, e subra de custu b’at unu balcone.
Intro, sa cheja est a navada unica, partida in bator campàdas, tres de issas giughent sa bòveda a fromma de mesaluna e una a rughera. Serrat sa navada un’abside a pianta retangulare e sa bòveda, in cussa puru, est a fromma de mesaluna. A s’ala dresta b’at bator capellas e a s’ala manca bi ndh’at tres.