L’edificio, una suggestiva chiesetta che dall’alto di una collina domina il paese, costituisce l’emblema della comunità. Nei primi decenni dell’Ottocento affascina lo storico Angius che la menziona nella descrizione del paese nel monumentale Dizionario. Circa due secoli dopo ispira l’artista Antonio Atza, che dedica il suo ultimo quadro alla collinetta che ospita la chiesa di Santa Vittoria. La chiesa è un semplice edificio mononavato con copertura a spioventi. All’interno è presente un altare in muratura che potrebbe risalire al XVIII secolo, tuttavia le testimonianze nell’area sono ben più antiche, con il menhir alle pendici del colle e il nuraghe Santa Vittoria a pochi metri dalla chiesetta. Uno splendido panorama si svela in cima all’altura.
Sa crèsia, chi castiat dae s’artu de unu cùcuru sa bidda, est su sìmbulu de Bauladu. In sos primos annos de s’Ottoghentos spantat su maistru Angius chi contat sa bellesa sua in su Ditzionariu. Duos sèculos a pustis s’artista Antoni Atza dedicat s’ùrtimu cuadru a su montigru de Santa Vitòria.
Sa crèsia est sèmplitze meda, cun una navada ebbia e sa crabetura cumbessa. A intro ddu est unu altare in muros, cun probabilidade de su de XVIII sèculos.
Sas testimonias prus antigas de su logu sunt su menhir a sos pees de su cùcuru e su nuraghe de Santa Vitòria a canta de sa crèsia.
Dae inoghe si gosat unu panorama galanu.